သိမ္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ(၃)

ဘာေၾကာင့္ သိမ္ႏုတ္ရသနည္း

သိမ္သမုတ္ရန္ လိုအပ္ေသာေၾကာင့္ သိမ္သမုတ္ၾကရသည္ျဖစ္လွ်င္ မိမိတို႔သမုတ္လိုသည့္ေနရာ၌ သိမ္သမုတ္ရန္ပင္ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါေလာ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ သိမ္မသမုတ္မီ သိမ္ႏုတ္ျခင္းကိစၥကို ျပဳလုပ္ၾကျပန္ပါ သနည္းဟု ေမးဖြယ္ရွိျပန္ပါသည္။

ဤအေမး၏အေျဖကို နားလည္ႏုိင္ရန္ ေရွးဦးစြာ သိမ္ပ်က္ ၁၁- လုံးတို႔တြင္ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ (က) စပ္၍ သမုတ္အပ္ေသာသိမ္ႏွင့္ (ခ) လႊမ္းမိုး၍ သမုတ္အပ္ေသာသိ္မ္။ ဤႏွစ္မ်ဳိးကို သိရွိနားလည္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ သိမ္သမုတ္လိုေသာ ေျမအရပ္အတြင္း၌ သိမ္ေဟာင္းတခုခုရွိေနခဲ့လွ်င္ အသစ္သမုတ္သည့္သိမ္မွာ မေအာင္ျမင္ေတာ့ေပ။ သိမ္သစ္ သမုတ္ေျမအတြင္း သိမ္ေဟာင္းမွာ ေျမအားလုံးေသာ္လည္းေကာင္း၊ အယုတ္ဆုံးအားျဖင့္ ရဟန္း ၄- ပါး ကံျပဳေလာက္႐ုံ အရပ္ေသာ္လည္းေကာင္း ပါရွိေနခဲ့ၿပီး သိမ္သစ္သမုတ္လွ်င္ ထိုသိမ္ကို လႊမ္းမိုး၍ သမုတ္အပ္ေသာသိမ္ဟု ေခၚသည္။ 

 ရဟန္းေလးပါးေနေလာက္႐ုံ အရပ္မွေအာက္ တဆံျခည္မွ်ပင္ျဖစ္ေစကာမူ လႊမ္းမိုး၍ သိမ္သစ္သမုတ္လွ်င္ ထိုကို စပ္၍ သမုတ္အပ္ေသာသိမ္ ဟုေခၚသည္။ ထိုသိမ္ႏွစ္မ်ဳိးလုံးပင္ မေအာင္ျမင္ေသာ သိမ္မ်ားျဖစ္၍ သိမ္ပ်က္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသို႔စပ္ လႊမ္း၍ သမုတ္အပ္ေသာအခါ နဂိုရွိရင္းသိမ္ေဟာင္းတို႔ကား ပ်က္၍ မသြားၾကေပ။ တည္ၿမဲတိုင္းပင္ တည္ၾကေလသည္။ (ဤ၌စပ္၊ လႊမ္း၏ အဓိပၸါယ္ကို သာရတၳ၊ ဝိမတိ၊ ကခၤါဋီကာသစ္တို႔ႏွင့္အညီ ေရးသည္) ထိုသို႔စပ္၊ လႊမ္း၍ သမုတ္အပ္ေသာသိမ္တို႔မွာ သိမ္ပ်က္ျဖစ္ကုန္ရကား မိမိတို႔သမုတ္မည့္သိမ္ကို ယင္းအျပစ္ႏွစ္ပါးမွာ လြတ္ေစဖို႔ရန္ အေရးႀကီးေလသည္။ 

 သိမ္သစ္သမုတ္မည့္ေနရာ၌ ေရွးက သိမ္ေဟာင္းမ်ား မရွိဟု သံသယကင္းေလာက္ေအာင္ အတိအက်သိရလွ်င္မူကား သိမ္ကို ႏုတ္ဖို႔ပင္မလို၊ သမုတ္လိုေသာေနရာ၌ သိမ္ကို သမုတ္လိုက္႐ုံသာရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ေဂါတမဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္ ၂၅၀၀ေက်ာ္ အတြင္း မိမိတို႔ သိမ္သစ္သမုတ္မည့္ ေနရာ၌ ေရွးမည္သည့္အခါကမွ သိမ္မသမုတ္ခဲ့ဖူးေသးဟု မည္သူေျပာႏိုင္ပါမည္နည္း။ ထို႔သို႔မေျပာႏုိင္သည့္အတြက္ ေရွးက သမုတ္ခဲ့ဖူးေသာ သိမ္ေဟာင္းမ်ား အကယ္၍ရွိခဲ့ေသာ္ ထိုသိမ္ေဟာင္းမ်ား ကြ်တ္လြတ္သြား၍ သန္႔ရွင္းေသာေျမျဖစ္ဖို႔ရာ သိမ္ႏုတ္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သိမ္ႏုတ္ျခင္းသည္ ေရွးကသိမ္ေဟာင္းရွိခဲ့ေသာ္ ထိုသိိမ္ေဟာင္းတို႔ ကြ်တ္လြတ္သြားျခင္း အက်ဳိးရွိ၍ ေရွးကသိမ္ေဟာင္းမ်ား မရွိခဲ့လွ်င္လည္း မိမိတို႔ သိမ္သစ္သမုတ္မည့္ ေနရာသည္ စင္ၾကယ္ေသာ ေျမေနရာႏွစ္မ်ဳိးကို ေမွ်ာ္ကိုး၍ပင္ သိမ္သစ္သမုတ္မည့္ေနရာ၌ သိမ္ႏုတ္ၾကရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

အထပ္ထပ္ႏုတ္ရန္ လိုအပ္ပုံ

ထိုသို႔သိမ္ႏုတ္ေသာအခါ တႀကိိမ္တခါမွ်သာ မႏုတ္မူ၍ သိမ္သစ္ေျမေနရာအတြင္း ေနရာအႏွံ႔အျပား အထပ္ထပ္ ႏုတ္ရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ယင္းသုိ႔ႏုတ္ရသနည္းဟူမူ သိမ္ေဟာင္းမည့္သည့္ေနရာမွာ ရွိသည္ဟု ဧကန္သိရသည္မဟုတ္။ မွန္းဆ၍သာ ႏုတ္ရေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔ ကမၼဝါစာဖတ္၍ ႏုတ္ခဲ့ေသာ ေနရာတို႔တြင္ တေနရာရာ၌ သိမ္ေဟာင္းကို က်က်နနမိ၍ ယင္းသိမ္ေဟာင္း ကြ်တ္လြတ္သြားၿပီဟု စိတ္ခ်လက္ခ် မွတ္ယူႏုိင္ရန္ အလို႔ငွာ ေနရာအႏွံ႔အျပား အထပ္ထပ္ ႏုတ္ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ထုိသို႔ေစ့စပ္ေအာင္ ႏုတ္လိုက္ေသာအခါ သိမ္သစ္ေျမေနရာ၏ မည့္သည့္ေနရာမွာပင္ သိိမ္ေဟာင္းရွိခဲ့ရွိခဲ့ ထိုသိိမ္ေဟာင္းမွာ ဧကန္ကြ်တ္လြတ္သြားၿပီးဟု စိတ္ခ်လက္ခ် သံသယ ကင္းရွင္းစြာ မွတ္ယူႏိုင္ေလေတာ့သည္။

ပို၍ႏုတ္ရပုံ

ထုိ႔သို႔ႏုတ္ေသာအခါ သိမ္သမုတ္မည့္ ေျမေနရာသာမကပဲ ေနရာ၏ အရပ္ ၄- မ်က္ႏွာလုံးမွာပင္ အျပင္သို႔ တိုးခ်ဲ႕၍ ပို၍ႏုတ္ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ပိုႏုတ္ရသနည္းဟူမူ အကယ္၍ ေျမေနရာသစ္တြင္း၌ ပါဝင္ေနေသာ သိမ္ေဟာင္းမွာ ရဟန္း ၄-ပါး ထိုင္ေလာက္႐ုံမဟုတ္ပဲ ထိုေအာက္ေလ်ာ့၍ အနည္းငယ္မွ်သာ ပါဝင္ေနသည္ျဖစ္အ့ံ။ ထိုသို႔ျဖစ္လွ်င္ သိမ္သစ္တေနရာမွာသာႏုတ္က ထိုအနည္းငယ္မွ်သာ ပါဝင္ေနေသာ သိမ္ေဟာင္း ကြ်တ္သြားမည္ မဟုတ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသိမ္ေဟာင္းေပၚ၌ ရဟန္း ၄- ပါးေန၍ ကမၼဝါစာဖတ္သည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

သိမ္ႏုတ္ရာ၌ အဂၤါႏွစ္ခ်က္ရွိ၏။ တခ်က္မွာ ႏုတ္မည့္သိမ္ေပၚ၌ အနည္းဆုံး ရဟန္း ၄-ပါးစုေဝးျခင္းျဖစ္၍ ေနာက္တခ်က္မွာ သိမ္ႏုတ္အံ့ဟု ႏွလုံးသြင္း၍ ကမၼဝါစာဖတ္ျခင္းျဖစ္၏။ အထက္၌ျပခဲ့ေသာ အနည္းငယ္မွ်သာ ပါဝင္ေနေသာ သိမ္ေဟာင္း၌ သိမ္သစ္ဧရိယာ ရွိသမွ်သာႏုတ္လွ်င္ ရဟန္း ၄- ပါး စုေဝးမိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ထိုသိမ္ေဟာင္း ကြ်တ္မည္မဟုတ္ေခ်။ ထိုသိမ္ေဟာင္းမကြ်တ္ပဲ အေပၚကထပ္၍ သိမ္သစ္သမုတ္လွ်င္ ထိုသိမ္မွာ ေအာင္ျမင္ေသာသိမ္ ျဖစ္လာေတာ့မည္မဟုတ္။

ထိုသိမ္သစ္မေအာင္ျမင္လွ်င္ ေအာင္ျမင္သည့္အထင္ျဖင့္ ထိုသိမ္၌ျပဳသမွ်ေသာ သံဃာ့ကံတို႔မွာ မေအာင္ျမင္ေသာ ကံတို႔သာျဖစ္ကုန္မည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေသာ္ သာသနာေတာ္ႀကီးကို မ်ားစြာထိခိုက္မည္ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သိမ္ႏုတ္ေသာအခါ သိမ္သစ္ ေျမေနရာ၏ အျပင္ဘက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာလုံးမွာပင္ ေညာင္ေစာင္းတခု၊ ႏွစ္ခုစာမွ် (ဝိနယာလကၤာရအလို) တိုးခ်ဲ႕၍ ႏုတ္မွာသာ စိတ္ခ်ရေလသည္။

ထိုသို႔ စိတ္ခ်ေလာက္ေအာင္ တိုးခ်ဲ႕၍ ႏုတ္ခဲ့လွ်င္ “စပ္၍ သမုတ္ျခင္း” အျပစ္မွ လြတ္႐ုံသာမက အျခားအက်ဳိးတခုလည္း ေရေသးသည္။ အကယ္၍ သိမ္ေဟာင္းနယ္နိမိတ္ႏွင့္ သိမ္သစ္နယ္နိမိတ္တို႔သည္ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္တခုခုေသာဘက္၌ တေလွ်ာက္လုံး ထိစပ္႐ုံမွ်သာ ထိစပ္ေနသည္ဆိုၾကပါစို႔၊ ထိုသို႔ျဖစ္ေနရာဝယ္ တိုး၍လည္းမႏုတ္မိခဲ့ေသာ္ သိမ္ခ်င္းထိေနသည့္အတြက္ သိမ္ႏွစ္ခုေရာစပ္ျခင္း “သီမာသကၤရ”အျပစ္ ေပၚလာဦးမည္ျဖစ္သည္။ (ဝိနယာ လကၤာရ- ပ၊ ၃၆၂) သို႔ ျဖစ္ေသာ္ သိမ္သစ္သည္ သိမ္ပ်က္ကား မျဖစ္ေပ။ သုိ႔ေသာ္ သိမ္ခ်င္းထိေနသည့္အတြက္ တသိမ္တည္းလို ျဖစ္ေနရကား တသိမ္၌ ကံျပဳလွ်င္ အျခားတသိမ္တြင္းရွိ သံဃာမ်ားကို ကံျပဳရာေနရာသုိ႔လည္းေကာင္း ပင့္ရမည္။ သုိ႔မဟုတ္ ဆႏၵေသာ္လည္းေကာင္း ေဆာင္ရမည္။ သို႔မဟုတ္ ထုိအျခားသိမ္မွ လြတ္ရာကြ်တ္ရာ အျပင္ဘက္သုိ႔ေသာ္လည္းေကာင္း ထြက္ေနေစရမည္။ ထိုကဲ့သို႔ မဟုတ္ပဲ ကံျပဳေသာ္ ကံပ်က္ေလေတာ့သည္။ သိမ္သစ္၊ သိမ္ေဟာင္း ထိေနသည္ကို သိရလွ်င္ ေတာ္ေသးသည္။ ထိုသို႔မသိပဲ သိမ္သစ္၌ကံျပဳအ့ံ။ သိမ္ေဟာင္ေနရာ၌လည္း ရဟန္းမ်ားရွိသည္ျဖစ္အံ့၊ ထိုကံသည္ေအာင္ျမင္ေသာကံ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သိမ္ေနရာ၏ အျပင္ဘက္ကိုပါ တိုးခ်ဲ႕၍ႏုတ္ျခင္းသည္ ဤဆိုအပ္ၿပီး သီမာလကၤာရအျပစ္မွ လြတ္ေစျခင္း အက်ဳိးရွိေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သိမ္ႏုတ္ေသာအခါ တုိးခ်ဲ႕၍လည္း ႏုတ္ရမည္၊ သိမ္ႏုတ္သည့္ေျမေနရာ အတြင္း၌လည္း အေနအထားအမ်ဳိးမ်ဳိးေန၍ အထပ္ထပ္ႏုတ္ရမည္၊ ထိုသို႔ က်နစြာႏုတ္မွသာ သိမ္သစ္ သမုတ္မည့္ ေနရာသည္ သန္႔ရွင္းေသာ ေျမေနရာျဖစ္ေၾကာင္း ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရမည္ျဖစ္ေလသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ဘေလာ့ဂါ ေလာင္စာ အား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

.ဓမၼေ၀ဒဂူ